2018 06 16

2018 06 16 (Sat, 9:09 PM)

            Sinubukan ko pa ring i-charge yung netbook ko, hoping na baka after 1 hour o higit pa ay magbukas na rin ito, sa ganung paraan kasi ito nagka-second life. Sad to say, walang epek!

            Nakaka-miss din ang netbook ko. Very portable at saka gamay na gamay ko ang mga keys; sa lapad ba naman ng kamay ko at haba ng mga daliri, kahit kaunting galaw lang (o kahit steady lang) ay makakapa ko pa rin ang mga keys nito. Sulit na rin ang netbook kong yun; 5 o 6 years ko na rin napakinabangan. At sa mga taon na iyon, ni hindi ko ito kinailangan ipa-reformat, ipaayos o anuman, naging swabe naman ang kanyang performance. Kahit pa nga nung nagloko ang ilan sa mga character keys nito, ako pa rin ang ang nag-adjust, nag-on screen keyboard ako lol, hanggang sa nag-function na lang ulit sya ng normal; oo may kabagalan pero napagtyatyagaan. Hindi ko pa ito plano na ipaayos kasi gusto ko mabuhay ulit siya mag-isa hahaha; sa dulo, ang nasa isip ko na lang ay makuha ang hard disk para ma-recover ko ang sandumakal na mga files.

            Sila Eldie at Neri na lang ata ang madalas kong ka-text. Sa panahon kasi ngayon, mas convenient na makipag-usap online kaysa text. Pero, mas preferred ko pa rin ang text, parang mas personal at important ang dating. Lagi kong sinisimulan ang text ko sa kanila ng –

            “eldie at neri…” + whatever na gusto kong sabihin sa kanila, pangungumusta, o pag-share ng kahit na anong ganap sa buhay, minsan mga sked o plano ng paggala, basta anything…

            …tapus itong si Eldie na-adapt na rin ata yung way ng pagte-text ko. Sisimulan naman niya ang kanyang reply ng “jep at neri…” Si Neri na lang talaga ang di sumusunod eh, laging “friends…” hahaha.

            So, ayun… malamig pa rin ang panahon.