Paano ba maging Normal? Nakatanggap Ka na ba ng Isang Mahiwagang Regalo?

Ika-20 ng Abril, 2014

Linggo, 5:23 ng hapon

            Gaano na ba ako ka-normal ngayon?

            Ano na naman bang ginagawa ko sa buhay ko? Lols.

            Ganito. Natutulog ako ng 3:00 AM minsan mga 4:00 AM pa nga, tapus magigising ng 11:00 ng umaga. Dahil tanghali na kakain na ako ng pananghalian. Pagsapit naman ng alas kwatro ng hapon kakain naman ako ng dapat na kanina ko pang kinain na breakfast hahaha, sa katunayan kakatapus ko lang kumain mga isang oras na ang nakalipas bago ako napunta sa gawain kong ito. At mamaya, mga bandang alas-otso o alas-nuwebe ng gabi ako kakain ng hapunan, at  paniguradong gising pa ako hanggang madaling araw.

            Teka, ang sakit ng ulo ko, naarawan kasi ako kanina… nautusan ako ng tatay ko na kunin yung mga sinampay dahil tuyo na daw ang mga iyon. Balak ko sana mga bandang papalubog na ang araw saka ko iyon gagawin, pero mukhang ‘urgent’ ang utos niyang iyon kaya no choice…

            Matagal ko nang gusto na maging random ang buhay ko. Hindi naman sa hindi siya planado, gusto ko lang na hindi masyadong naka-pattern yung buhay ko sa nakagawian na. Ganun.

            Kaya ko lang naman nagagawa ang gumising ng tanghali at matulog ng madaling araw ay dahil wala dito ang nanay ko hehehe. Masyadong maluwag ang tatay ko sa amin, basta gawin mo ang dapat mong gawin then the rest bahala ka na. Pero ang nanay ko, hindi pwede ang ganun. Kung nandito lang siya, baka naingudngod na ako nun sa burak malapit dito sa palaisdaan hahaha. Ganun talaga ang nanay ko, kahit malaki na kami, kailangan pa rin naming sumunod sa rules of the house kung ayaw mong talakan ka niya ng walang humpay!

x-o-x-o-x

            Noong April 14 (Lunes), pagbukas ko ng locker ko para kunin yung mga credentials na dapat kong ipamigay sa mga students, may nakita akong isang gift. Ang laman nito ay wind chimes.

            Nag-alangan akong kunin kasi walang nakalagay kung para kanino at kanino galing, sa isip ko baka nagkamali ng lagay. Kaya sinara ko muna yung locker ko at lumabas ng faculty para mamigay ng mga report cards atbp. Pagbalik ko sa faculty, nandun pa rin sa locker ko yung gift, kaya kinuha ko na, nasa locker ko eh hahaha, eh may name naman ang locker namin, siguro naman nabasa nung naglagay kung kanino yung locker na pinaglagyan niya. Saka yung locker ko kasi kahit nila-lock ko eh iniiwan ko pa ring nakasabit ang susi lol.

            Kaya inuwi ko na siya hahaha. Sa loob ay may kalakip na sulat na nakatupi tulad ng isang tagak. Akala ko malalaman ko na kung kanino nanggaling dahil sa penmanship, pero pagbukas ko, naka-computerized ang letter lols. Mahusay din magpaka-anonymous ang nagbigay. Nadagdagan pa yung duda ko (na baka hindi nga yun para sa akin) kasi sa sulat niya “Sir” lang ang nakalagay, eh marami kaming “Sir” sa faculty hahaha. Ngunit gaya nga ng sinabi ko, dahil nasa locker ko siya, akin yun lols. Saka dama ko ang sulat niya, para sa akin talaga iyon. (Kung hindi man, pasensya nasa akin na hahaha).

                "Sir, hang this up on your locker. Everytime na kukuha ka ng gamit sa loob, kailangan mo marinig ang tunog nito. Para palagi mo kaming maalala. Bali, 'yan yung ingay namin, kahit wala na kami, kailangan pa rin kaming marinig ng buong faculty. Siguro may oras na mabwi-bwisit ka sa tunog, pero alam ko namang may oras din namang mapapangiti. Basta, alalahanin mo sir, sa tuwing maririnig mo 'tong chimes, may isa kang anak sa isang eskwelahan sa malayo, nag-aaral ng mabuti, kasi alam namin 'yun yung gusto mo para sa amin.

                   Thank you for everything, my teacher, friend and father.

                   Never forget about your child who gives light in the dark."

            Gusto ko sanang ibalik ang sulat gaya ng pagkakatupi sa anyo ng isang tagak, pero dahil wala ako masyadong husay sa origami, di ko na siya naibalik.

            Naalala ko tuloy yung tv series na Prison Break. Sa mga unang episodes kasi, yung kuya ni Michael (ang bida) ay madalas mag-iwan ng papel na nakatupi tulad ng isang tagak nang hindi niya nalalaman. Tanda iyon, na hindi man sila malapit sa isa’t isa, lagi pa ring nakamasid ang kuya ni Michael sa kanya.

            Binalak kong isabit yung chimes sa may bintana, kaso dahil wagas ang hangin, sayang naman kung malaglag lang sa labas, kaya sa may pinto ng kwarto ko na lang sinabit. Kaya ngayon alam ko na kung may pumasok sa kwarto ko dahil tiyak na tutunog ang chimes na iyon.

            Hindi ko pa magagawa yung request niya na ilagay ko yun sa aking locker, dahil sa ngayon ay wala pa akong locker at hindi ko na iyon locker…

            Masaya ako kapag naririnig ko siyang tumutunog.

x-o-x-o-x

“If you want a thing done well, do it yourself.”

- Napoleon I

x-o-x-o-x

Question: If you suddenly could look into the future and saw that if only each person took up JUGGLING then all wars would be stopped, what will you do about this knowledge?

Answer: (Ano daw?)… I’ll keep it to myself! Lols. **walang maisagot**

x-o-x-o-x

#MgaKwentoSaTagAraw

#Papemelroti

#TheGift