Buhangin, Bashers at Dugo Story

Kaydali kitang nakuha,

kaybilis mo ring nawala.

Bakit ba

di kita mahawakan

magpakailanman...

- jepbuendia

x-o-x-o-x

1. Oha, buhangin naman ang peg ko ngayon :) May sapi lang. Dati akala ko boring gumawa ng tula, pero ngayon parang enjoy pala.

2. In fairness, parang nagigising na lang ako bigla tapus nasa school na ako. Para akong namamanhid sa byahe at nagugulat na lang  na nasa school na pala ako :) (bangag lang?)

3. Sa pagkain ko na lang dinadaan ang pagod. Sana tumaba na ako.

4. Noong nakaraang araw, masyado akong naapektuhan ng mga "bashers" ng buhay ko. Alam mo yung iniisip mo kung bakit nila yun nasabi at kung ano pa ba ang sasabihin nila sayo, gayong wala ka namang ginagawang mali sa kanila or kung meron man dapat sabihin nila sa akin ng harapan para patas ang laban. Nakaka-paranoid lang. And then, I've come to a point na na-realize ko na "tama na." Let those bashers do what they want, but they can never stop me from doing things that I want to do in life :) Tama naman di ba? Pakialaman man nila ako, di ko pa rin sila pakikialaman. Sabi ko nga eh, bahala sila, basta ako move on na :) Sayang naman ang buhay ko kung iisipin ko pa sila.

5. Kakahiya lang, natusok yung daliri ko sa kung anung nakausling whatever sa table sa classroom. Eh di akala ko di naman dumugo, hanggang sa lumapit yung isa kong student para magpaturo ng gagawin sa activity at napansin niyang may "ketchup" (dugo) na pala yung isa kong daliri, eh di ko naman namalayan, so mega react yung girl na stduent kanina. Kaya kinuha ko ang panyo ko para maalis yung dugo. Eh di maampat, at di pa tapus yung klase kaya di ko sila maiwan, so ang ending binalot ko ng masking tape! :) Solve haha. Haggardness ang moment na yun. Kadiri lang :) So volleyball player na may masking tape ang daliri ang peg ko kanina habang tinatapos ko ang pagtuturo sa aking last period. Ganyan talaga ang buhay.