Tagpo
/ Oras: Sa isang maliit na silid. Hapon.
Eksena:
Excited si Elsa na iakyat ang kanyang mga pasalubong kay Itok.
Pagkabukas ng pintuan, dali-daling
lalakad si Elsa (habang bitbit ang mga
ipinamili) tungo sa isang maliit na
lamesa katabi ng higaan ni Itok. Medyo madilim ang silid, bagamat nakatabing ang
kurtina sa bintana, may sapat pa ring liwanag na tumatagos mula rito.
“Oh
Itok!... May dala ulit ako sayong mga pasalubong. Binili ko yung mga gusto mo!”
pagmamalaki ni Elsa. Isa-isa niyang inilabas sa supot ang mga ipinamiling
kakanin. Nais sana niya itong ayusin sa lamesang katabi ng higaan ni
Itok, ngunit napupuno pa rin ito ng nakaraan pang mga binili niyang pagkain.
“Nakakatampo
ka naman!... Ang dami ko na ngang binili sa’yo, hindi mo pa rin kinakain. Hindi
mo man lang ginagalaw itong mga pasalubong ko… Di bale, bagong luto itong
kakanin na nabili ko. Paborito mo ito di ba?”…
Katahimikan pa rin ang namayani sa
silid. Walang ano mang sagot sa kanyang mga nabanggit.
Naupo na lamang sa isang bangkito si
Elsa, nakaharap sa higaan ng dapat sana’y kanyang magiging asawa. Nakayukong pinagmamasdan
ang matagal nang bakanteng higaan.
Ilang taon na ng bawian ng buhay si
Itok. Ngunit patuloy pa ring ginagawa ni Elsa ang mga bagay na kanyang ginagawa
noong ito’y nakaratay pa…
x-o-x-o-x
#ShortStoryRawEdition
#MgaKwentoSaTagAraw
Kalungkot na story, but happens in real life. I wonder sino kaya sa min magasawa ang mauuna... hays, I hope in 100 years pa bago mangyari yon:)
TumugonBurahinwag po kayong mag-alala, bibiyayaan pa rin po kayo ng mahabang buhay :)
Burahinawww.
TumugonBurahinsad...
BurahinKunwari :( ang hirap mabuhay sa make-believe pero others truly find comfort in them.
TumugonBurahinat di mo namamalayang nasasaktan ang sarili sa pagkukunwari...
BurahinHindi man katulad ng ginagawa ni Elsa, mayroong mga taong hindi makaalis sa nakaraan at kung magbibigay ito ng kasiyahan dahil sa mga ala-ala, ito ay babalik at babalikan.
TumugonBurahintama ka d'yan sir jonathan...
Burahinawts bigla ko naisip ang family namin...
TumugonBurahinnalungkot ako...
hanggang ngayon ay ginagawa pa rin namin ang mga bagay na ginagawa namin nung kasama pa namin sya. kahit na tanggap na namin na wala na sya iniisip pa rin namin na kasama namin sya...
ito'y tanda lamang ng maigting na pagmamahal ninyo sa kanya...
BurahinYou know what! you can be a script writer or a novelist. Hone that talent you've got. With regards to the short story, it's short but moving. That's what love can do. Love is the all essential element that we need here on earth. And love is the propeller of every living things in order for this world to move ahead and make its story and seal its history. When true love strikes, no one can one can stop a person from feeling it. But love loses its value if there is no commitment to that word. Only by commitment we can say that we have conquered and celebrated love in its full sense.
TumugonBurahinsalamat :) sumusubok lang magsulat sir jay...
Burahingusto ko yun sinabi mo - "...love loses its value if there is no commitment to that word." - this is so true!