Lumaktaw sa pangunahing content

May Hihigit pa ba sa Pag-ibig?




Tagpo / Oras: Sa isang maliit na silid. Hapon.
Eksena: Excited si Elsa na iakyat ang kanyang mga pasalubong kay Itok.


            Pagkabukas ng pintuan, dali-daling lalakad si Elsa (habang bitbit ang mga ipinamili)  tungo sa isang maliit na lamesa katabi ng higaan ni Itok. Medyo madilim ang silid, bagamat nakatabing ang kurtina sa bintana, may sapat pa ring liwanag na tumatagos mula rito.

            “Oh Itok!... May dala ulit ako sayong mga pasalubong. Binili ko yung mga gusto mo!” pagmamalaki ni Elsa. Isa-isa niyang inilabas sa supot ang mga ipinamiling kakanin. Nais sana niya itong ayusin sa lamesang katabi ng higaan ni Itok, ngunit napupuno pa rin ito ng nakaraan pang mga binili niyang pagkain.

            “Nakakatampo ka naman!... Ang dami ko na ngang binili sa’yo, hindi mo pa rin kinakain. Hindi mo man lang ginagalaw itong mga pasalubong ko… Di bale, bagong luto itong kakanin na nabili ko. Paborito mo ito di ba?”…

            Katahimikan pa rin ang namayani sa silid. Walang ano mang sagot sa kanyang mga nabanggit.

            Naupo na lamang sa isang bangkito si Elsa, nakaharap sa higaan ng dapat sana’y kanyang magiging asawa. Nakayukong pinagmamasdan ang matagal nang bakanteng higaan.

            Ilang taon na ng bawian ng buhay si Itok. Ngunit patuloy pa ring ginagawa ni Elsa ang mga bagay na kanyang ginagawa noong ito’y nakaratay pa…


x-o-x-o-x


#ShortStoryRawEdition
#MgaKwentoSaTagAraw


Mga etiketa:

Mga Komento

  1. JoyMayo 1, 2014 nang 11:39 PM

    Kalungkot na story, but happens in real life. I wonder sino kaya sa min magasawa ang mauuna... hays, I hope in 100 years pa bago mangyari yon:)

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. jep buendiaMayo 2, 2014 nang 12:25 PM

      wag po kayong mag-alala, bibiyayaan pa rin po kayo ng mahabang buhay :)

      Burahin
  2. kalansaycollectorMayo 2, 2014 nang 2:15 AM

    awww.

    TumugonBurahin
  3. yccosMayo 2, 2014 nang 5:22 AM

    Kunwari :( ang hirap mabuhay sa make-believe pero others truly find comfort in them.

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. jep buendiaMayo 2, 2014 nang 12:28 PM

      at di mo namamalayang nasasaktan ang sarili sa pagkukunwari...

      Burahin
  4. jonathanMayo 3, 2014 nang 8:36 PM

    Hindi man katulad ng ginagawa ni Elsa, mayroong mga taong hindi makaalis sa nakaraan at kung magbibigay ito ng kasiyahan dahil sa mga ala-ala, ito ay babalik at babalikan.

    TumugonBurahin
  5. RixMayo 3, 2014 nang 8:47 PM

    awts bigla ko naisip ang family namin...

    nalungkot ako...

    hanggang ngayon ay ginagawa pa rin namin ang mga bagay na ginagawa namin nung kasama pa namin sya. kahit na tanggap na namin na wala na sya iniisip pa rin namin na kasama namin sya...

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. jep buendiaMayo 3, 2014 nang 11:51 PM

      ito'y tanda lamang ng maigting na pagmamahal ninyo sa kanya...

      Burahin
  6. JayMayo 4, 2014 nang 5:09 AM

    You know what! you can be a script writer or a novelist. Hone that talent you've got. With regards to the short story, it's short but moving. That's what love can do. Love is the all essential element that we need here on earth. And love is the propeller of every living things in order for this world to move ahead and make its story and seal its history. When true love strikes, no one can one can stop a person from feeling it. But love loses its value if there is no commitment to that word. Only by commitment we can say that we have conquered and celebrated love in its full sense.

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. jep buendiaMayo 4, 2014 nang 8:39 AM

      salamat :) sumusubok lang magsulat sir jay...
      gusto ko yun sinabi mo - "...love loses its value if there is no commitment to that word." - this is so true!

      Burahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

pagiging nocturnal; paggawa ng to-do-list

  22 August 2025 (1:22 AM)      Nagpapaka-nocturnal na naman akong tao, lalo na kapag walang pasok. Parang ayoko na pala gumawa ng to-do-list. Nakaka-frustrate kasi kapag hindi ko nagagawa [lahat]. O baka marami kasi ako maglista, tapos di naman kasya sa isang araw. O kaya baka iniisip ko na kapag naglista ako ng mga gawain ay dapat kong tapusin lahat sa araw na iyon. Ang ending, after ko maglista ng mga gagawin [at na-overwhelmed ako sa dami] ay itutulog ko na lang, hahaha. Tapos, cram. Iyak.
2 komento
Magbasa nang higit pa

Wonder Pets, Wer N Kau? :)

Gusto ko nang hingin ang tulong ng Wonder Pets sa mga ka-busy-han na nangyayari sa buhay ko, parang konti na lang, mauubusan na ako ng pasensya at tiyaga lol :) "sa telepono, may tumatawag. ang telepono, sagutin natin! sa telepono, may tumatawag! may humihingi ng tulong, may humihingi ng tulong,  may humihingi ng tulong kung saan." hindi malalaki at hindi malalakas, pero pag nagtulungan, lahat malulutas. goooooo wonder pets, yaaaaaay! Punuin Natin ang Board: Ang gulo lang ng sulat di ba? Matapos ang aming activity about 'free fall egg' (yung ihahagis yung itlog mula sa third floor tapus dapat 'wag mabasag, gamit lamang ang ilang materials), tinanong ko yung mga students to think of factors na sa tingin nila ay nakaka-affect sa rate of fall ng isang object... I ask them na isulat ang kanilang mga naisip sa board... nakakalurkey lang yung iba, nakaka-apekto na rin pala ngayon sa rate of fall ang beauty, hope, pain, faith at enthu...
22 komento
Magbasa nang higit pa

68.95

  11:16 PM 1/3/2025 Kanina, nag-combine na lang ng mga sections dahil sa sobrang kaunti ang pumasok. Yung ibang students nga ay nagpasundo na lang para makauwi. Nag-request naman ang grupo ng TDC na sa January 6 na lang sana i-resume ang face-to-face classes. Ayun, walang naging tugon. Inakala ba nila na nagkaroon ng saysay yung pag-resume agad ng klase? Hindi. Excited na talaga akong maayos at malinis ang mga gamit ko sa kwarto. Yung commitment na lang talaga yung wala. Gusto ko na ayusin yung collection ko. Nakaka-eme naman na itong taon na ito, baka maging tulad lang din ng maraming lumipas na taon. Sana maiba. Last year, may personal achievement naman, lalo na nung makatapos kaming tatlo nila Eldie at Neri ng MAEd namin (na para bang hanggang ngayon ay hindi pa rin tapos dahil hindi pa kami nakapag-bind, umay na hahaha) . At dati, inakala ko, kapag nakapagtapos na kami eh okay na ang lahat, pero bakit feeling empty pa rin ako? Ewan. Sa isip ko, ang dami pa ring pwedeng ...
Mag-post ng isang Komento
Magbasa nang higit pa