(5/5). Isang maagang kuwento, ang mahapding papaya soap, at isang mahabang araw.

Ika-01 ng Abril, 2013

Lunes, 6:15 ng umaga

            Kagigising ko lang ngayon. Yung tipong nanlilimahid pa sa mantika yung mukha ko pero eto muna yung inuna kong gawin pagkagising J.

            Dalawang bagay lang ang dahilan, una yung bumuo sa araw ko kahit kagigising ko pa lang, pangalawa yung parang sisira ng araw ko eh kagigising ko nga lang.

            Naging maganda ang panimula ng araw ko dahil sa maliwanag na bintana na katabi ng aking higaan, sarap ng feeling kapag nakikita mong unti-unting nagliliwanag ang langit. Tapus yung weirdong poster na di ko alam kung payaso ba yun na nakangiti na nakadikit sa pinto. At nung nanghiram ako ng cellphone ng tatay ko, nakita ko sa sent items ang “ANLI 30”J. Hindi ko balak na pagtawanan ang tatay ko na ganun pala siya mag-register ng unlitxt service, ewan ko lang kung meron ba talagang ganun, baka ako naman ang mali. Wala lang, natuwa lang ako nung makita ko yun, nakitext kasi ako sa kanya, buti nga siya laging may load eh, samantalang ako napakadalang.

            Yung mga nabanggit ko, ok na sanang panimula para makangiti ako buong araw.

            Hanggang sa ayun, may nagbabadyang sumira sa mga plano ko. Sabihin na natin na yung gagawin ko ngayong araw ay personal na interes na gusto ko talagang ginagawa, samantalang yung sa kanya ay may kinalaman sa trabaho. Pero kailangan naming gawin yun gamit ang isang bagay, una-una lang sa paggamit ika nga. Ewan ko lang pero mahirap para sa akin na laging mawala o di magamit yung isang bagay na personal ko ngang gamit. Ayokong pag-isipan ng pagiging madamot kasi sa kabilang banda ayoko rin ng konsepto ng abusado. So, ayun. Lilipas din to. Siguro di ko lang maatim na may mga piling panahon na nga lang para magamit ko yun ng lubusan pero di ko pa makuha ang lahat ng oras para dun, na sa kabilang banda ay ayoko namang panghinayangan lalo na’t alam mo namang makatutulong ka rin naman sa iba… ang malungkot lang ay ang matapos ang itinakdang panahon sa araw na yun na di ko nagagawa yung gusto ko, yun lang marahil ang ayoko, dapat ‘fair share’.

            O sya, kailangan ko nang kumain, maligo at mag-ayos ng gamit. Iisa lang ang banyo, 3 kaming gagamit, kailangan nandun na ako before 8:00AM… eh pasado ala-sais na ng umaga.

            Kwento na lang later J.

Ika-02 ng Abril, 2013

Martes, 2:30 ng hapon

            Katatapos ko lang maligo. Mabuti naman at medyo makulimlim kaya medyo malamig na rin. Di tulad dati na paglabas ko ng banyo ay tumatagaktak na naman ang pawis ko. Ang hapdi sa balat ng ginagamit kong papaya soap… ‘tiis pagpapaputi’ ang tawag dito J.

            Dapat kagabi ay ikukwento ko na ang kabuuan ng nangyari kahapon, pero sa kasamaang palad di na kinaya ng utak at mga daliri ko ang pagtipa sa keyboard. Yung kahapon na simpleng pagrereport lang sana sa faculty ay naging ‘super haggard’ at nakaka-dehydrate na araw!

            Di ko naman alam na at least 6:30 AM ay dapat na pala kaming magreport sa faculty para mapirmahan ang mga ‘long forms’. Eh nung mga oras na yun kahapon ay katatapos ko lang magtype ng paunang kuwento. Sakto, pagka-shutdown ko sa netbook ay may tumawag sa akin dahil kailangan na ang pirma ko (parang executive lang) at mahuhuli na sila sa dapat nilang puntahan. Kaya kumaripas na lang ako ng paligo kumuha ng kahit anung madampot na damit, nagtsinelas at lumipad patungo sa school- wet look mode. At pagdating ko dun, symepre alam mong medyo ‘bad mood’ na ang ilan sa mga kasama mo dahil kanina ka pa nila inaantay at kanina pa sila dapat nakaalis. Nagtext naman pala sila bago ang araw na yun, di nga lang sa number ko… kaya wala talaga akong alam.

            Nung matapos na ang ‘pirmahan session’ kaunting kwento muna sa ilan sa mga maaagang kaguruan na nandun, tapus nun umuwi na rin ako. Kumain at naligo ulit, kasi nga di ako satisfied sa mabilisang paligo. Biglang may nagtext na kailangan kaming sumunod sa isang malayong lugar dahil bukod pala sa aming pirma ay kailangan din ang aming presensya. This time, nag-ayos na ako ng mas matino at fly away ulit papuntang school para makisabay papunta sa malayong lugar na yun. Nakakaloko talaga ang araw kahapon.

            At dahil kahapon ay unang araw matapos ang semana santa, malamang salubungin namin ang lahat ng papauwi na galing probinsya at mga ginagawang kalsada pa ang kailangan naming tahakin. Kulang na lang ay mag-marathon na kami sa sobrang traffic, di na talaga kami umuusad. Halos 2 oras na kaming paunti-unti lang ang daloy. Nakakagutom, nakaka-stress at nakakapagod na byahe. At dahil nauubos na ang aming oras at mukhang di na kami aabot, napilitan kaming lakarin ang kahabaan ng kalsada habang tirik ang araw at bumubuga ng maiitim na usok ang mga sasakyan… yun ang nakaka-haggard. Sayang naman ang epekto ng mahapdi kong papaya soap J.

            Ang mas nakakapanghinayang pa matapos ang buong araw naming paghihintay ay di naman pala kami kailangan pang pumunta dun… nanlumo lang kaming lahat. Yun dapat sanang inilagi ko na lang sa faculty para maksagap ng wifi ay di ko na nagawa. Nasayang ang isang araw na pagkakataon para lumibot sa mundo ng internet L, lalo pa’t wala kaming internet ngayon sa bahay. Gayunpaman, isa pa rin yung adventure na nakakaasar at pwede na ring di makalimutan.

            Ngayong araw ay wala kaming report sa school dahil sa kung anong idiniklera na ewan. Kaya bukas na lang ulit ang pagkakataon ko para makapag-internet… sana ok na. J