(3/5). Pagbabasa ng 'Da Perks', panunuod ng Convergence, ang sirang keyboard at ang buhay na 'no internet'.

Ika-30 ng Marso, 2013

Sabado, 12:07 ng tanghali

            Ang init. Katatapos ko lang kumain.

            Nasa ikaapat na bahagi na ako ng ‘The Perks of being a Wallflower’. Pakiramdam ko kahit pa’no pang pagtitipid sa pagbabasa ang gawin ko ay matatapos ko pa rin ng mabilis ang libro na yun. Pinapatagal ko talaga para maalala ko rin ng matagal-tagal ang kwento. Ewan ko kung bakit trip na trip ko yung takbo ng kuwento. Siguro nga kasi nakaka-relate ako kay Charlie. O baka ‘feelingero’ lang talaga ako.

            Nagugustuhan ko na ulit ang panonood ng ‘Convergence’. Bukod sa panunuod ng ‘press conference’ sa channel 04, isa yun sa mga dati ko pang pinapanuod na ngayon ko na lang ulit nagagawang panuorin… o sabihin na nating ma-appreciate muli. Si Nikki pa rin naman ang host, tapus kasama na niya si Charlie ba yun o Charles, nalito ako, di ko pa ma-check dahil wala namang internet dito, at saka yung si Kyle. Nakakatuwa si Nikki, parang mali ata yung pagkakaalala ko sa pangalan niya, basta yung babaeng host, bukod sa pagiging host ng Convergence, isa rin syang instructor ng English sa college- sa New Era University, at graduate ng UP. Si Charles naman (o Charlie ewan) basta yung isang lalaking host na mas maliit, isa ring prof sa college, photography naman ang kanyang tinuturo, at masscom graduate. Pero yung si Kyle, ang alam ko lang dati ata s’yang dj sa radio, tapus di ko nasubaybayan yung segment tungkol sa kanya. Siguro nagbanyo ako nun or kumain J. Naastigan lang ako sa mga ganung ka-busy mga tao. Saka, well-rounded (makagamit lang ng ganun haha) sila as a person. Ang sarap sigurong maging katulad nila. Nagtatrabaho pero enjoy pa rin. Pero mas masaya pa rin ang maging tulad ko J (pambawas lang ng insecurity lol). Wala lang, natutuwa lang ako sa mga taong ganun. Naalala ko tuloy yung isang co-teacher ko na aalis na, akala ko nung una, ay ganun-ganun na lang siya, pero wag ka, nangungulekta yun ng mga lisensya J registered nurse, licensed teacher, pasado rin ata siya sa midwifery at civil service. At ngayong bakasyon, sabi niya ay mag-eenrol siya sa TESDA para matuto ulit. Natuwa ako sa kanya. Kitang-kita ko ang pagkauhaw niya sa kaalaman. Siguro nga totoo na kapag marami kang alam, mas malalaman mong mas marami ka pang di alam (parang ganun, di ko kasi ma-recall yung English eh).

            Bukod sa nakakainis mag-type ng tagalog sa netbook dahil kung makapag-correct ng mga tagalog words ay wagas, kahit di naman dapat itama, nakakadagdag pa sa perwisyo ang keyboard ng netbook ko na ‘to. Laging ‘double A’ ang nangyayari tuwing pipindutin ko ang ‘A key’, sa halip na dirediretso lang sana ako sa pagtipa sa keyboard, binabalikan ko pa tuloy ang ilan sa mga letter A. Sa tingin ko nasira ko na yung ilang keys sa keyboard kakalaro dito J. Kung may internet lang sana, eh di normal pa siguro yung keyboard.

            Kamusta ba ang semana santa?

            Heto ayos lang. Tuald nga ng dati, di naman ako nakaranas ng kahit na anong seremonya o kung anu mang tradisyon na sinusunod tuwing dumarating ang panahon na ito. Pero, sa isang banda, maipagpapasalamat ko rin na wala kaming internet ngayon sa bahay, at hinihintay ko na ang lunes para makasagap ng wifi sa faculty J. May mga magandang naidulot din ang pagkawala ng internet. Una, mas na-enjoy ko ang isang linggong tambay sa bahay sa pamamagitan ng pagbabasa at pagsusulat ng kung anek anek sa buhay. Nabubuklat ko na yung mga libro na binili ko dati na isinantabi ko na lang nang walang pakundangan. Mas na-appreciate ko na ang mga libro ko ngayon.

            Tuwing bakasyon, tamad talaga akong bumalik sa faculty. Pero dahil kailangan ko ng wifi parang sinsipag na akong mamalagi at manirahan sa faculty haha.

            Pero ang pinaka ‘da best’ talagang solusyon ay sana matapos na ang bahay namin para makabalik na ako sa aming lungga at ma-enjoy ulit ang buhay na hatid ng wi-fi. Giniba yung bahay namin para maging mas maayos, ayokong gamitin yung term na ‘renovation’ kasi parang pang mayaman eh di naman kami ganun J, ang di ko lang maintindihan ay kung bakit sa paglipas ng ilang linggo na pinapagawa namin ang bahay ay mukha pa rin siyang ‘giba’…

            Makatulog na nga lang…