Lumaktaw sa pangunahing content

"…and mudra saves the day!!! Hooray!!!"


Ika-01 ng Oktubre, 2014
Miyerkules, 6:19 ng gabi


            Ok na sana na dumating ako sa faculty (kaninang umaga) mga limang minuto bago ang klase. Naisip ko may kaunti pa akong oras para kunin yung mga gamit ko at mag-ayos. Pero…

            …pagbukas ko ng aking bag…

            …leche flan! Siomai!

            Naiwan ko yung salamin ko!!! At hindi kakayanin na umuwi pa ako at bumalik sa school sa loob lang ng 5 minutes. Na-stress ako ng biglaan hahaha.

            Nagpapanggap na nga lang akong may nakikita habang naglalakad kanina mula sa gate ng school papunta sa faculty tapus naiwanan ko pa pala yung salamin ko sa mata.

            Kaya no choice, bitbit ang aking mga gamit sa pagtuturo (wow parang totoo hahaha) naglakad na ako sa hallway papunta sa unang klase ko. Lahat na lang tuloy ng masasalubong ko sa hallway ay nginingitian ko na lang dahil hindi ko sila ma-recognize sa malayo (o kahit nga medyo malapit na, nearsighted eh), baka kasi masabihan na naman akong “ isnabero / hindi namamansin”. Sige na, kayo na malinaw mata. Lols.

            Mabuti na lang nakapagpa-load ako mula sa isang co-teacher, syempre sa mga ganitong sitwasyon, sino pa nga ba ang makatutulong sa akin… wala nang iba kundi…

            …si Wonder Mudra!

            Kaya pa-simpleng nag-text ako kay mudra habang nasa klase (habang may pinapagawa sa mga estudyante)




            Akala ko maya-maya lang ay darating na ang mahiwaga kong salamin pero medyo natagalan.

            Nahihilo na ako sa klase dahil wala akong makita. Hindi ko ma-recognize ang mga bata. Kailangan ko pang mag-effort na lumapit para masilyan ko kung sinong kutong lupa ang nagpapasaway hehehe. Pero habang nasa unahan ako ng klasrum, lahat sila ay blurred! Idagdag mo pa na para akong nasa roller coaster kapag tayuan ng tayuan ang mga bubwit na students, mas lalo akong nahihilo sa kanila. Kaya more ang effort kong manatili silang nakaupo.

            Natapos ang unang klase ko at wala pa rin akong salamin. Dalawang sunod pa ang papasukan kong klase… at hindi ko talaga kakayanin… mabuti na lang habang nasa ikalawang klase na ako nag-text na rin sa wakas si mudra




            …and mudra saves the day!!! Hooray!!!

Mga Komento

  1. hay i know the feeling nang walang salamin!!! struggle talaga! hehe

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. korek! gusto ko na nga i-try yung laser na treatment, kaso mahal :)

      Burahin
  2. Buti sa'yo naiwan mo lang. Ako, na-experience ko nang masiraan ng salamin habang nasa biyahe. Nakaka-panic, para akong nabulag. *hahaha*

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. Nakaka-panic talaga hehehe.

      Takot akong mag-byahe sa gabi lalo na't walang suot na salamin. Pag nasa kalsada di ko matantiya ang mga sasakyan, at lalong hindi ko mabasa ang mga karatula.

      Burahin
  3. Tayo tayo lang ang nakakaunawa ng lubusan kung gaano kahirap ang mawalan ng salamin, lalu na kung near-sighted ka. Ang grado ng mata ko ay 400 sa left at 500 sa right (I'm not sure kung ganitong measurement ang gamit sa Pilipinas).

    Ok naman minsan na hindi ko sinusuot ang salamin ko kasi may pagka suplado din ako, ayokong makita ang sangkatauhan lalu na kung hindi ko kailangan ng mga walang kwentang human interaction sa araw na iyon, hehehehe!

    Galing talaga ni mother. Para lang nung estudyante ako, pagmay naiwan sabay tawag agad sa bahay para ipahabol. hahaha! At the time, may cellphone na noon ako. Life became easier. Pero nung elementary at may naiwan kang gamit, patay!

    Mothers will always be there....

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. Ang taas ng grado ng mata mo Mr. Tripster. Akin 275 lang, hirap na ako, pa'no pa kaya ang 400 at 500...

      Ganyan din ako kapag nasusuya sa ilang tao sa mundo hahaha. Mas pipiliin ko na lang na wag magsuot ng salamin para hindi ko sila masilayan :)

      Burahin
  4. Wala man lang thank you kay mudra, ser jep!

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. Ou nga sir, d man lang ako nakapag-thank u...

      ...ewan ko ba.

      Burahin
  5. In fairness maayos mag text si mudra haha! Malinaw ang mata,,

    TumugonBurahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

pagiging nocturnal; paggawa ng to-do-list

  22 August 2025 (1:22 AM)      Nagpapaka-nocturnal na naman akong tao, lalo na kapag walang pasok. Parang ayoko na pala gumawa ng to-do-list. Nakaka-frustrate kasi kapag hindi ko nagagawa [lahat]. O baka marami kasi ako maglista, tapos di naman kasya sa isang araw. O kaya baka iniisip ko na kapag naglista ako ng mga gawain ay dapat kong tapusin lahat sa araw na iyon. Ang ending, after ko maglista ng mga gagawin [at na-overwhelmed ako sa dami] ay itutulog ko na lang, hahaha. Tapos, cram. Iyak.

Wonder Pets, Wer N Kau? :)

Gusto ko nang hingin ang tulong ng Wonder Pets sa mga ka-busy-han na nangyayari sa buhay ko, parang konti na lang, mauubusan na ako ng pasensya at tiyaga lol :) "sa telepono, may tumatawag. ang telepono, sagutin natin! sa telepono, may tumatawag! may humihingi ng tulong, may humihingi ng tulong,  may humihingi ng tulong kung saan." hindi malalaki at hindi malalakas, pero pag nagtulungan, lahat malulutas. goooooo wonder pets, yaaaaaay! Punuin Natin ang Board: Ang gulo lang ng sulat di ba? Matapos ang aming activity about 'free fall egg' (yung ihahagis yung itlog mula sa third floor tapus dapat 'wag mabasag, gamit lamang ang ilang materials), tinanong ko yung mga students to think of factors na sa tingin nila ay nakaka-affect sa rate of fall ng isang object... I ask them na isulat ang kanilang mga naisip sa board... nakakalurkey lang yung iba, nakaka-apekto na rin pala ngayon sa rate of fall ang beauty, hope, pain, faith at enthu...

68.95

  11:16 PM 1/3/2025 Kanina, nag-combine na lang ng mga sections dahil sa sobrang kaunti ang pumasok. Yung ibang students nga ay nagpasundo na lang para makauwi. Nag-request naman ang grupo ng TDC na sa January 6 na lang sana i-resume ang face-to-face classes. Ayun, walang naging tugon. Inakala ba nila na nagkaroon ng saysay yung pag-resume agad ng klase? Hindi. Excited na talaga akong maayos at malinis ang mga gamit ko sa kwarto. Yung commitment na lang talaga yung wala. Gusto ko na ayusin yung collection ko. Nakaka-eme naman na itong taon na ito, baka maging tulad lang din ng maraming lumipas na taon. Sana maiba. Last year, may personal achievement naman, lalo na nung makatapos kaming tatlo nila Eldie at Neri ng MAEd namin (na para bang hanggang ngayon ay hindi pa rin tapos dahil hindi pa kami nakapag-bind, umay na hahaha) . At dati, inakala ko, kapag nakapagtapos na kami eh okay na ang lahat, pero bakit feeling empty pa rin ako? Ewan. Sa isip ko, ang dami pa ring pwedeng ...