dagli 17: "...bahala na ulit si Batman."

                Mas malaki pa ang keyboard na gamit ko ngayon kaysa sa aking primitibong netbook. Sira pa rin ang ilang mga keys nito (pinaasa lang ako kamakailan nang bigla na lang gumana ang lahat, pero makalipas ang ilang araw ay bumalik na naman sa dati nitong depekto)… kaya pansamantala, kinuha ko muna itong keyboard sa desktop na matagal naman nang hindi nagagamit. Nakakapanibago lang sa pagta-type dahil mas kailangan dito ng “diin” sa pagtipa… kumbaga mala-typewriter ang peg; pero mas gugustuhin ko na ‘to kaysa naman palipat-palit ang kamay ko sa keyboard at mouse para lang ma-click sa on-screen keyboard at ma-encode ang ilang mga characters.

                Ang lagay ng buhay ngayon ay “whirlwind” pa rin ng mga gawain… ang sabi naman eh “tough times don’t last; tough people do”. May mga gawain na okay din sanang pag-ukulan ng effort at oras, pero dahil nagsasabay-sabay ang mga ito “I can only do so much”.

                Ang tanging winner para sa week na ito ay nang mapalitan ko na ang aking table; ibig sabihin ay hindi na ito ang dati kong messy na table, kaya in other words ay nakapag-organize na rin ako ng aking mga gamit (kahit di pa 100% pero at least na-sort ko na ang mga bagay-bagay kaya nagkaroon na rin ng kaliwanagan ang aking kwarto, sa wakas kwarto na ito! Nag-evolve na mula sa pagiging bodega). Hindi na rin nakalagay sa plastic box, kahon ng sapatos at ilalim ng kama ang mga libro ko dahil nailagay ko na silang lahat sa isang bookshelf. Kaya kahit haggardness ang mga things-things na dapat gawin feeling fresh pala ang dulot ng isang table na hindi napupuno ng mga gamit at/o kalat pati na rin ang makita na kahit paano ay may kaayusan na ang kwarto ko.

                Ang tanging tanong ko lang para lahat ng mga dapat kong gawin at tapusin ay “Paano ba ako makaka-survive?” Syempre, bahala na ulit si Batman.