KORTA BISTANG TIBOBOS

2016.06.25 - Lakad sa tanghaling tapat. (Ako, Neri, Eldie, at Pawlik)                 Na-miss na namin (o baka ako lang) ang kumain sa karinderya malapit sa eskwelahan (tuwing sabado). Noong mga nakalipas na sem ay mas madalas kaming kumain doon; mura na, lutong-bahay pa, at saka masarap naman. Mas nakakabuhay sa pakiramdam kaysa pagkain sa mga fast food na puro na lang ata “magic sarap” (mga preservatives etc.) ang sangkap.                 Madalas naming orderin sa karinderya ang lumalaban sa lutong (o tigas? hahaha) na lechon kawali; minsan ang panghalina ko ay yung igado na madalas kong napagkakamalan na adobo.                 Kaya lang, sa ngayon, dahil sa sobrang init (lalo pa’t sa mesang nasa labas ang paboritong pwesto namin) kaya doon na lang muna kami sa mga may aircon...

Diagnostic test ng mga bagets. Kaya habang wala pa akong maisip na gagawin (kahit meron) ay ito muna… type-type. Kung bakit ba kasi ang hirap paniwalaan ng mga pasaway na estudyante. Tulad ni Amiel… kinailangan ko pang pasamahin kay Lorie Mae (bise-presidente ng klase) para masiguro ko na sa clinic talaga ang punta. Sa kasawiang palad, sarado pa nung unang punta nila… buti na lang itong si Zurbano ay nakapagbigay ng isang pirasong paracetamol; na-amaze pa ang lahat dahil isang bugkos na plastic ng mga gamot ang dala niya, ang sabe meron daw kasi siyang ubo at sipon. Naisip ko, sana hindi naman malaking kabawasan yung isang paracetamol na nabigay niya, kasi mukhang binili pa mula sa reseta yung mga gamot niya. Sa susunod, kailangan ko na rin sigurong magbaon ng paracetamol para sa kanila, kung sakaling hindi agad makakuha sa clinic. Speaking of baon… nagbaon ako ng acetone! Kahapon ay sinabihan ko ang klase (partikular na ang mga babae) na magbabaon ako ng acetone para mg...

                Kung nag-uubos ng oras ang mga “artists” para mapahusay ang kanilang skills sa paglikha, marahil ay ganun din sa pagsulat. Hindi lang kasi ganuon ka-visual ang output ng mga manunulat; ang ibig kong sabihin, kahit saang anggulo mo man tignan, puro titik lang naman ang iyong makikita (di tulad ng mga likhang sining na napaka-visually appealing). Pero, kung susubukang “basahin” ang mga isinulat na kathang-sining, isip mo’y mapupuno ng mga imaheng makukulay na may iba’t ibang anyo rin.                 Hindi rin marahil madali ang magkaroon ng isang “manunulat” (o gusto lang magsulat) na pag-iisip. Kung paanong lagi na lang nangangati ang iyong mga kamay sa paglikha (para sa mga artists halimbawa), ganuon din kalikot ang isip ng mga nais magsulat – lahat na lang gustong isalaysay; itatala kahit pa maliliit na bagay.

                Di naman talaga kita kilala. Nakita lang kita habang kumakain akong mag-isa. May nakasuksok na bluetooth earphone device sa iyong kanang tenga; tapus naka shades ka pa, bitbit mo ang tray na may spaghetti, naupo ka at kumain. Naalala ko tuloy si Eldie (at ang paborito n’yang spaghetti)… kaya nag-text na lang ako kay Neri –                 “Hindi masayang kumain mag-isa sa Jollibee.” Sunday, pasado alas-dose ng tanghali Jollibee Malanday 2016.06.13

                Nung makalawa, nakita ko yung makapal na novel na binabasa nya, papalapit na s’ya sa mga dulong pahina (sa tingin ko mga ilang araw din ang ginugol nya mula nung umpisahan n’ya itong basahin). Kinabukasan, halos iilang pahina na lang. Tapus ngayon, may bago na naman s’yang hawak na makapal na novel book… Bakit may mga taong ang bilis magbasa? Bakit ako hindi ganun hahaha.                 Na-observe ko lang na hindi ako ‘stick to one’ kung magbasa ng libro. Pupulot ng isa… tyatyagain basahin ng 2 sunod na araw (swerte na kung dere-derecho pero madalang ang ganun). Hindi pa man din nakakatapus, iniisip ko na yung susunod na gusto kong basahin (lalo na kung may bahagi na parang napagod o na-bored akong basahin). Magbabasa muna ng iba, saka na lang ulit babalikan; kung hindi ganun ang mangyari ay naiiwan ko na.      ...

                ABNKKBSNPLAKo?! Ni Bob Ong –                 Ito ang unang libro ni Bob Ong na nasilayan at nabasa ko (actually ‘medyo’ nabasa lang) na ginawa naming play para sa finals sa isang subject noong kolehiyo (sa Humanities ata kung hindi ako nagkakamali). ‘Medyo’ lang kasi kinailangan ko lang itong basahin para maintindihan ko yung daloy ng kwento sa script na hinango mula sa libro ng kaklase kong si Gilbert na halatang noong oras na iyon ay panatiko ng libro na ito; sa katunayan, siya ang nag-suggest na ito ang gawin naming play; idagdag pa na s’ya rin ang nagsilbing taga-direk sa amin bilang s’ya lang naman ang nakabasa ng buong libro noon.                 Gumanap ako bilang isang karakter sa play namin na iyon (di ko na nga matandaan kung sino eh)… at take note, musical pl...

Pagmulat ng mata, Langit nakatawa Sa  Potipot , Sa  Potipot Tayo nang magpunta Tuklasin sa  Potipot Ang tuwa, ang saya! Doon sa Potipot Tayo na, tayo na Mga bata sa Potipot Maliksi, masigla! (2X) - Batibot Theme Song - Potipot Island, Candelaria, Zambales. (2016.04.11 / Mon, 6:15 AM)             Bago umuwi sa kamaynilaan ay maaari ding dumaan muna sa Zoobic Safari para makita (at pwede ring pakainin) ang mga hayop dito. Narito ang ilan sa kanila - Zoobic Safari, Subic. (2016.04.12 / Tue, 2:02 PM)             Pasyal na! It's more fun in the Philippines!