Lumaktaw sa pangunahing content

'snob'


                “…all you have to do is call, and I’ll be there, you’ve got a friend.”

                - ang kinakanta ng matandang bulag na lalaki malapit sa may Central Station ng LRT.

                Natigil ako bigla sa paglalakad sa gilid ng UDM, hindi kasi ako mapakali. Naisip ko, bakit hindi ako naghulog ng pera sa donation box ng matandang bulag? Bakit ko siya nilampasan?

                Sa mga ganitong pagkakataon, lagi kong iniisip na gawin kung ano ang makapagpapanahimik sa aking saloobin, kaya humugot ako ng isandaang piso para maihulog sa donation box ng matandang bulag. Naglakad ako pabalik.

                Kaso nakita ko na marami rin pala ang namamalimos sa daan. May mag-asawang matanda ang madaraanan ko bago makapunta sa matandang bulag na kumakanta at naggigitara. Tapus sa likod ng poste kung saan sila nakapwesto, naroon naman ang dalawang lalaki na marungis. Nakaupo lang sila doon, mukhang hindi naman sila namamalimos.

                Nang malapit na ako sa matandang bulag, biglang natigil ang kanyang pagkanta. Hindi ko na rin nagawang ihulog yung dapat sana ay ibibigay kong pera. Nakita ko kasi si ate sa may gilid, may bangkito sa tabi niya at payong. Hinuha ko, siya ang kasama at tagabantay ng matandang bulag.

                Hindi ko nagawang ihulog ang pera sa donation box.

                Bigla na lang kasing sumulpot sa isip ko ang mga ito –

                Bakit ang matandang bulag pa ang kailangang maghanap-buhay sa pamamagitan ng kanyang pagkanta, gayong may kasama naman pala siyang mas ‘abled’sa kanya? Bakit hindi ang kasama niya ang magtrabaho?

                Idagdag pa na kung bibigyan ko ang matandang bulag, paniguradong maaawa rin ako sa mag-asawang matanda na namamalimos din malapit lang sa kanya. Hindi ko matitiis na hindi rin sila bigyan.

                At nalungkot ako bigla. Nalungkot ako kasi kahit na makapagbigay ako ng pera sa matandang bulag, alam kong hindi sapat ang gagawin ko para matapos na ang kanyang kalbaryo. Alam kong babalik pa rin siya sa kanyang pwesto hangga’t may nakukuha siya doong donasyon.

                Nalungkot ako dahil napaka-temporary lang ng maibibigay kong tulong.

                Kung meron lang sana na mas pang-matagalan na solusyon.

                Nakaramdam din ako ng pagkahiya. Bakit yun lang ang naisip kong gawing tulong sa matandang bulag? Paano bukas? O sa mga susunod pa?

                Tinawid ko ang kalsada. Naglakad pabalik sa may Central Station. Ibinalik ang perang hinugot ko sa bag. Na-realize kong walang silbi ang naisip kong gawin.

                Marahil may punto ang kasabihang “…teach him how to fish”; sa isang banda, baka tama rin si Gang Badoy sa pagsasabi na may pagka-‘snob’ ang ating kultura. Pinagmasdan ko ang mga tao sa paligid habang naglalakad ako pabalik sa istasyon ng LRT. Ang dami nila. Ang dami-dami namin. Ang dami natin. Pero bakit ini-snob lang natin ang mga taong ito na nangangailangan ng tulong? Paano natin naaatim na magpatuloy sa paglalakad habang nilalampasan lang ang iba na naghihirap?

                At oo, nagpatuloy nga lang ang lahat sa kani-kaniyang lakad.



2017 01 14


Mga etiketa:

Mga Komento

  1. Pareng CyronEnero 30, 2017 nang 3:50 AM

    bumili ka dapat ng pagkain o pangunahing pangangailangan ng tao at yon ang binigay mo. kung gusto mo tumulong. nakatulong ka na at alam mo pa kung saan napunta pera mo.

    TumugonBurahin
  2. Babae Pala si SatanasEnero 30, 2017 nang 12:08 PM

    Madalas, ayokong magpaapekto pag may umaakyat na bata sa dyip para magpunas ng sapatos, o kaya kapag may mga nasunugang nagiikot upang manghingi ng damit, o kaya yung mga street sweepers na patuloy na nagwawalis tuwing umaga kahit yung mga tao sa paligid nila eh bato pa din ng bato ng basura sa lupa. Madalas, ayoko madala, di ng awa, kundi ng galit at frustration. Pero nakabasa ako nito lamang na ang pananahimik at kawalan ng aksyon ay isang maliit na pagsuporta sa mismong inaayawan mo -- kaya sa susunod na makakadaan ka doo'y pag-isipan mo kung ano ang maaari mong masabi, o maibahagi, upang makatulong.


    Tandaan mo pa din na ang pagkukuwento ay isa sa mga pinakamabisang paraan upang mailagay sa spotlight ang mga ganitong usapin :)


    Magandang araw, Jep! Ang tagal kong di dumalaw! :)

    TumugonBurahin
  3. RixPebrero 12, 2017 nang 11:01 PM

    Minsan kailangan nating isipin kung talaga bang makakatulong tayo o hindi kasi baka sa pagtulong natin lalo lang natin ma-to-tolerate ang ibang tao na kaya naman magtrabaho pero aasa na lang sa paghingi ng tulong sa iba. Pero sa isang banda hindi mo talaga maiwasan na maawa sa iba lalo na kung totoo namang hikahos sila

    TumugonBurahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

pagiging nocturnal; paggawa ng to-do-list

  22 August 2025 (1:22 AM)      Nagpapaka-nocturnal na naman akong tao, lalo na kapag walang pasok. Parang ayoko na pala gumawa ng to-do-list. Nakaka-frustrate kasi kapag hindi ko nagagawa [lahat]. O baka marami kasi ako maglista, tapos di naman kasya sa isang araw. O kaya baka iniisip ko na kapag naglista ako ng mga gawain ay dapat kong tapusin lahat sa araw na iyon. Ang ending, after ko maglista ng mga gagawin [at na-overwhelmed ako sa dami] ay itutulog ko na lang, hahaha. Tapos, cram. Iyak.
2 komento
Magbasa nang higit pa

Wonder Pets, Wer N Kau? :)

Gusto ko nang hingin ang tulong ng Wonder Pets sa mga ka-busy-han na nangyayari sa buhay ko, parang konti na lang, mauubusan na ako ng pasensya at tiyaga lol :) "sa telepono, may tumatawag. ang telepono, sagutin natin! sa telepono, may tumatawag! may humihingi ng tulong, may humihingi ng tulong,  may humihingi ng tulong kung saan." hindi malalaki at hindi malalakas, pero pag nagtulungan, lahat malulutas. goooooo wonder pets, yaaaaaay! Punuin Natin ang Board: Ang gulo lang ng sulat di ba? Matapos ang aming activity about 'free fall egg' (yung ihahagis yung itlog mula sa third floor tapus dapat 'wag mabasag, gamit lamang ang ilang materials), tinanong ko yung mga students to think of factors na sa tingin nila ay nakaka-affect sa rate of fall ng isang object... I ask them na isulat ang kanilang mga naisip sa board... nakakalurkey lang yung iba, nakaka-apekto na rin pala ngayon sa rate of fall ang beauty, hope, pain, faith at enthu...
22 komento
Magbasa nang higit pa

68.95

  11:16 PM 1/3/2025 Kanina, nag-combine na lang ng mga sections dahil sa sobrang kaunti ang pumasok. Yung ibang students nga ay nagpasundo na lang para makauwi. Nag-request naman ang grupo ng TDC na sa January 6 na lang sana i-resume ang face-to-face classes. Ayun, walang naging tugon. Inakala ba nila na nagkaroon ng saysay yung pag-resume agad ng klase? Hindi. Excited na talaga akong maayos at malinis ang mga gamit ko sa kwarto. Yung commitment na lang talaga yung wala. Gusto ko na ayusin yung collection ko. Nakaka-eme naman na itong taon na ito, baka maging tulad lang din ng maraming lumipas na taon. Sana maiba. Last year, may personal achievement naman, lalo na nung makatapos kaming tatlo nila Eldie at Neri ng MAEd namin (na para bang hanggang ngayon ay hindi pa rin tapos dahil hindi pa kami nakapag-bind, umay na hahaha) . At dati, inakala ko, kapag nakapagtapos na kami eh okay na ang lahat, pero bakit feeling empty pa rin ako? Ewan. Sa isip ko, ang dami pa ring pwedeng ...
Mag-post ng isang Komento
Magbasa nang higit pa