KORTA BISTANG TIBOBOS

Di na talaga mapipigilan ang pagsapit ng 2013! Nakaka-pressure yung katamaran ko kasi pagkatapos ng mga 'celebration mode' back to work na naman, tsk! Hinihintay na naman ako ng mga minamahal kong papel na kailangan kong saksakin ng pulang ballpen :) ang class record at ang pagpa-plano para sa buhay ko at sa iba hehe. Nakakatuwang magbasa ng mga post ng ibang bloggers ngayon. Very thankful sila sa mga nangyari sa kanilang buhay. Naisip ko nga eh, gagawa rin ba ako? Eh ang pinaka highlight ata ng buhay ko ay yung nangyaring  baha  :) Yun ang isa sa pinakamahirap na eksenang ginawa ko sa teleserye ng buhay na 'to hehe, one take lang yun ah, 'yoko na maulit eh. Kung meron man isang bagay na na-enjoy ko talaga ngayong taon, bukod sa pasasalamat ko sa aking pamilya at mga kaibigan etc, ito na siguro yung napadpad ako dito sa blogosphere. Yung pagbo-blog. Ito yung isang bagay na nitong taon lang talaga nangyari sa life ko... and I have learned a lot. Sabi ng ibang...

Mahirap talaga minsan pagsabayin yung mga bagay na gusto mong gawin sa mga dapat mong gawin :) Bakit ba kasi minsan, di sila magkaparehas? Napakadaming tao sa mundo, mga 7 billion na ata tayo, 7 bilyon ding mga pangarap, pwede bang lahat yun ay matupad? Tatlong taon na akong graduate sa kolehiyo, sa'n ba talaga ako tutungo? haha :) Sabi ng nanay ko, 'always chase your dreams', sosyal pero in-english ko lang talaga :) Minsan nakakainip maghintay... nakakapagod din mag-effort... may mga down moments, pero ganun siguro talaga, kapag may gusto kang matupad kailangan paghirapan. Sabi nung lolo na katabi ko sa bus, ilan taon na daw ba ako? syempre nagpabata ako lol. Sabi niya sa tanda ko daw bang iyon ay masaya ako... tapus napaisip ako, natulala ako sa salamin ng bintana. Dinedma ko na yung mga kasunod na kwento niya etc... Tulad ko ay yung babaeng nasakyan ko sa trike, pinipilit maging matapang. Mura siya ng mura habang papaalis sa mga kasama niya sa pilahan... sa...

Ewan ko, bigla ko na lang ‘to naramdaman ngayon. Yung feeling na para bang may ‘kulang’… yung tipong kahit magawa ko ang mga bagay na sa tingin ko’y nararapat kong gawin ay di pa rin yun sapat para maintindihan ko kung ano yung ‘kulang’ na kailangan kong punan sa lalong madaling panahon. Iniisip ko kung ito ba yung ‘lovelife’ na halos wala nang lugar sa buhay ko na ‘to. O kaya naman ay yung mga karanasan na sa tingin ko ay magpapatatag pa nang husto sa akin. Hindi ko talaga lubos na maintindihan pa sa ngayon… Kanina, I caught myself looking into the fb pictures ng isang klasmeyt nung elem, kasama niya yung girlfriend niya sa picture. Sweet at mukhang masaya sila…nainggit lang ako, buti pa sya meron. Then I asked myself, anu nga ba ang ibig sabihin na matagpuan mo na yung iyong ‘better half’? Ano ba yung pakiramdam ng para bang may kahati ka sa lungkot at saya ng buhay… Gaano ba kasaya yung feeling na may nagmamahal sayo? Na may tatanggap sayo no matter what and who you ar...

Unang araw ng Disyembre, kaya gumawa ako ng new year's resolution. Baka kasi matupad yung end of the world ng Mayan calendar sa Dec. 21, at least looking forward pa rin ako sa new year :) 1. Bawasan na ang pagiging 'tulala creature'. -feeling ko kasi sa pagiging tulala ko lang nararamdaman na tunay pa rin akong tao :) na pwede naman akong tumigil kahit sandali sa mga pinagkakaabalahan kong anek-anek... yun nga lang minsan napapasobra nagiging 'tulala forever' :) 2. Be brave. -maging matapang kasi sabi nga ni Steve Jobs, kung takot kang mabigo, you'll not go very far in this life... I have my visions naman kung saan ako pupunta at kung ano ang mga bagay na gusto kong gawin, siguro masyado ko lang kino-consider yung mga palagay ng 'iba'... eh sila yun eh, di naman ako yun, so be brave to take your own steps sa buhay... 3. Follow your heart, dreams and intuition. -sa ganitong paraan magagawa ko kung anong gusto ko, ganun talaga ang life eh... ...

1. Yung ginigising pa rin ako ng nanay ko para pumasok, kahit malaki na ako at kaya ko naman na gawin yun mag-isa :) 2. Yung makapag-kape sa umaga at makapag-almusal bago umalis ng bahay... 3. Yung may babati sayo paglabas ng bahay kahit di mo naman sila ka-close or kakilala :) na dala lang siguro ng uniform na suot ko :) 4. Yung nakakasalubong mo yung mga dati mong students habang papasok sa school na isisigaw pa yung pangalan mo sa daan, mapansin mo lang sila... 5. Yung maggu-good morning sayo ang lahat ng makakasalubong mo papunta sa faculty... 6. Yung makakita ng maraming smiles :) 7. Yung dumadampi sayo yung sikat ng araw sa umaga habang papunta ka sa room sa third floor... 8. Yung makipag-kwentuhan at makipag-tawanan kahit maraming gawain... 9. Ang foodtrip after class :) 10. At ang matulog ng mahimbing kahit pagod. ...sampu lang yan sa mga bagay that I appreciate sa araw-araw na buhay. ...yan yung di naiintindihan ng iba, kung bakit nandun pa rin ako. ....

Sa anong paraan mo ba gustong gamitin ang buhay mo? Nakakatuwang isipin na maaring maging makabuluhan ang buhay mo sa pamamagitan ng pagtulong sa iba. Hindi lang puro pagyaman o pagkamkam ng mga materyal na bagay. Lagi akong naniniwala na higit pa dun ang dahilan kung bakit tayo narito at nabubuhay. Hindi naman perpekto ang buhay ko... kahit ako ay di rin perpekto. Pero ang sarap maramdaman na sa kabila ng 'imperfections' mo ay nakapagbibigay ka pa rin ng tulong o inspirasyon para sa iba, yun lang eh parang napakasaya na. Yung tipong, di bale na kung 'wasted' ang buhay mo, at least baka sa ibang tao matupad ang mga hinahangad mo, baka 'oks' na rin yun :) At least yung mga sumunod sayong nabuhay ay di naging tulad mo :) Kaya sa tuwing iisipin ko kung ano ba ang pwede ko pang gawin sa buhay na 'to, minsan sumasagi rin sa isip ko kung ano pa ba ang pwede kong magawa sa buhay ng iba? Sa ganung paraan, naiiwasan ko ang maging makasarili o yung mag-foc...

I know how it feels to get out of the house na sobrang bigat ng nararamdaman, because you are so preoccupied by many things tulad ng problema. (taglish mode...) I've been through that point... many times in my life. Kaya nga nung medyo naka-move na ako, nangako ako sa sarili na di na mauulit yun, maaaring mangyari pa rin, but this time, I'll make it sure, na kahit ano pa man yan, I can handle all of it! Kaya whenever I walk out from the house, I always wear a 'smile' as if sobrang ganda ng magiging araw ko, kahit alam kong at the end of the day ay 'haggardness' pa rin ang ending... pero ganun talaga kaya 'smile' na lang. Lahat naman kasi ng tao ay may dinadalang problema... ika nga eh, kanya-kanyang paraan lang yan on how you carry your problems :) I believe na yung smile can be a source of inspiration, kaya di ko na yun pinagdadamot pa :) Akalain mo yun simpleng ngiti lang nakakapagpagaan na ng loob ng iba. Kaya ugaliin natin ang pag-n...