The Stranger

‘ESTRANGHERO’

-jepbuendia-

Dalawampu’t tatlong taon na kitang kasama,

ngunit di pa rin lubos na magkakilala.

Napakadalang nating mag-usap,

hindi nga rin magawang mayakap.

Alam kong sa trabaho, ikaw ay abala.

Kami rin naman kasi ang iyong inaalala.

Sa iyong pagsisikap, marami kaming natatanggap,

ngunit higit pa dun ang aking hanap.

Sa iba, di ko maiwasang mainggit.

Sila, na sa kanilang ama’y malapit.

Iniisip ko kung paano kaya madarama,

ang pagmamahal ng isang ama.

Araw-araw man tayong nagkikita,

di naman natin madama ang isa’t isa.

Maraming kwento ang lumipas na,

mga tagpong di man lang kita nakasama.

Ayokong isipin na ang ama ko

ay para bang isang estranghero.

Sana’y magkakilala pa tayo,

ako na anak mo, ikaw na ama ko.

x-0-x-0-x

P.S.

                Father’s Day, pero di ko man lang mabati ang aking ama. Hindi ko alam kung bakit di ako naging close sa kanya. Natatandaan ko pa noong nasa kolehiyo, may binasa kaming akda sa subject namin na World Literature na may pamagat na ‘The Stranger’, sa huli ay inatasan kami ng aming instructor na sumulat ng isang sanaysay patungkol sa kung sino ang itinuturing naming ‘stranger’ sa aming buhay… malungkot man pero ang aking ama ang una kong naisip, pangalawa ay ang sarili ko. Pakiramdam ko, mas naging buo sana ang aking pagkatao kung naramdaman ko rin ang pagmamahal ng aking ama.

                Marahil, sa kagustuhan niyang magkaroon ng maayos na buhay, kinuha na ng trabaho ang mga oras na dapat sana’y inilaan niya sa amin. Gayunpaman, alam kong di naman niya kami pinabayaan. Kung sino man at ano man ang narating ko ngayon, parte siya ng lahat ng mga bagay na yun…