Random Buhay

Ika-29 ng Mayo, 2013

Miyerkules, 6:18 ng gabi

                Madali lang talaga mawala ang buhay. Kanina, habang nasa Obando pa ako, naging usap-usapan ang isang tindero ng manok sa Polo na binaril. Akala ko nung una ay kung sino lang ang pinag-uusapan ng mga tindera nung nagpa-load ako bandang alas-nuebe ng umaga. Tapus, pag-uwi ko ng hapon, nabanggit ng nanay ko ang balitang iyon… saka ko napagtanto na parehas pala sila ng tinutukoy. Kaybilis ding kumalat ang balita mula Polo hanggang sa kalapit na bayan ng Obando.

                Kaya nga ninanais ko na damhing mabuti ang buhay. Kahit na di ko pa lubos na nakukuha o naisasakatuparan ang mga nais ko, sinisiguro ko na bawat araw na lilipas ay magiging masaya ako. Maaring hindi sa buong araw, pero tinitiyak ko na may isang bagay akong nagawa at nakahalakhak ako ng lubos, okay na yun!

                Ikinalulungkot ko ang nangyari sa nabaril. Hindi ko man lubos na nauunawaan kung bakit iyon nangyari, halimbawa kung may kaaway ba siya o ano pa man, hindi ko maisip na di man lang nila nahuli agad ang bumaril. Marami naman sigurong tao ang nasa palengke at di naman ganun kalaki ang palengke ng Polo, maaring maharang pa yun ng mga taong naroon. Nakakahinayang. Nakakatakot.

                Di ko rin lubos maisip na may nakagagawa ng pagkitil ng buhay ng iba. Ano kaya ang nararamdaman niya sa ngayon? Di na ba siya binubulabog pa ng kanyang konsensya? Paano ba sila nabubuhay ng ganun? Bakit kaya nila pinili ang ganung tipo ng pamumuhay?... ang pumatay.

Sa kabilang banda…

                Ano pa bang meron sa buhay ko ngayon?

1. Una, sinabi na June 3 ang pasukan… tapus mauuna pa sa amin ang ilang estudyante na malaman na iniusog na pala sa June 10 ang opening ng klase. Yan ang ilan sa mga bagay na nakayayamot! Mas nauuna pang ma-inform ang mga students kaysa mga teachers. Kahit nga suspension ng klase, minsan mga estudyante pa ang nag-iinform sa amin lols. Minsan kasi sa school namin, kahit nagsuspende na ng pasok ang mga kalapit na lugar, hala sige may pasok pa rin haha. Tsk!

2. Naalala ko lang tuloy ang pagkayamot ko sa PRC! Alam mo yung hindi ka makalalabas ng PRC nang hindi ka haggard! Grabe talaga. Nakaka-stress ang lugar na iyon. Ayoko talagang magpabalik-balik sa PRC. Ang daming maiinit ang ulo, di masyadong epektibo ang mga proseso, siksikan ang mga tao sa isang masikip na palapag, hindi naa-accommodate ang lahat ng may kailangang gawin. Basta, feeling ko, di ako nagmumukhang propesyunal pag pumupunta ako dun, bagkus nagiging dugyot lamang ako lols.

3. Napapadalas ang paggastos ko gayung wala naman masyadong kita. Para kasi akong mahihimatay kapag sobrang nagtitipid, feeling ko nalilimitahan ko ang sarili na mabuhay.

4. Hindi na pala kasya sa akin ang pantalon na size 29! Pilit kong pinagkakasya yung slacks na sinukat ko kanina, sa bwisit ko, di na ako bumili haha. Pakiramdam ko kasi, bakasyon kaya siguro nagkalaman ako, papayat din naman ako sa pasukan kaya magkakasya din sa akin yun. O kaya baka busog pa ako kanina kasi katatapos lang din namin nun kumain.

5. Sana ma-target ko naman ang paglalakbay. Ang sarap sa pakiramdam kapag nakapupunta ka sa iba’t ibang lugar. Pakiramdam ko, tao talaga ako na marunong mag-appreciate ng mga tanawin, ng kultura, ng ibang tao at marami pang iba. Kahit di na ako yumaman, makapaglibot lang, oks na!

-jepbuendia

6:57 ng gabi