KORTA BISTANG TIBOBOS

(1) Minsan, iniisip ko “paano kung sa ibang field naman ako magtrabaho?” Pakiramdam ko kasi, para bang masyado na akong pamilyar sa school environment. Maaaring totoo na para sa lahat ng nakaranas maging estudyante (ang mag-aral, ang maggugol ng maraming oras sa eskwelahan, lalo na ang makapagtapos) isa ang eskwelahan sa di malilimutang lugar. Iniisip ko lang, ano kayang “significant difference” ang meron kung sakaling mag-iba ako ng trabaho? Para akong thesis na naghahanap ng significant difference… (2) Bakit ba para matuto ay kino-contain natin ang mga sarili sa loob ng classroom? Parang kakaiba na tuloy ang tingin ko sa eskwelahan. Para na nga siguro itong selda? Ewan. Posible kaya yung matuto ka talaga through experience ? Yung literal na nasa labas naman ng classroom. Sa tingin ko, kung ganuon ang sistema ng edukasyon, hindi na natin kailangan pa ng grades, ng desisyon kung pass o fail; kasi binigyan ka na ng pagkakataon na matuto sa labas, kaya kung ano man ang natut...

         Ang lugar na iyon ay parang faculty namin sa tanghali (ang oras kung kailan naghahalo na sa iisang room ang mga AM at PM teachers). Samu’t saring usapan ang iyong maririnig. Parang tiangge ganun. Kung hindi man dedma, natatawa na lang kami kapag nagaganap iyon sa faculty; normal lang naman ang ganung eksena, tatahimik din kapag nakauwi na ang mga AM teachers at kapag nasa klase na ang karamihan sa mga PM teachers.             Sa ganung sitwasyon ko maihahalintulad ang coffee shop na iyon.               Hindi naman talaga magkape ang main objective namin; maaaring isa na yun kasi malamang mapaalis kami kung wala naman kaming order lol, pero higit sa lahat kailangan namin ng lugar kung saan kami makakapag-usap at makapagpapalitan ng ideya, makagagawa ng TOS at pre/post test ni Dreb. Tapus, kung anu-ano na lang ang aking napansin -       ...

                Sige lang sa pagsasalita ang lalaki na kahilera kong nakaupo sa jeep; ingles ang wika niyang gamit, neutral ang accent niya tulad ng karamihan sa atin. Nilingon ko saglit ang kanyang kausap, hindi naman puti. Pinag-uusapan nilang dalawa ang kaibahan ng kanilang mga estudyante. Mukha silang mga nagtuturo sa kolehiyo. Marahil yung isa, balik-bayan na matagal nang nagtuturo sa abroad. Nag-uusap din sila ng taglish kung minsan.                 Ano raw ba ang kaibahan ng mga estudyante rito sa abroad, tanong ng isa. Dito raw, mas pinaghihirapan ng mga estudyante ang kanilang gawain, hindi raw tulad sa abroad. Mas may focus at halaga raw sa pag-aaral ang mga estudyante rito, at saka kapag may sinabing gawain ay talaga raw na gagawin, kaya mas gusto niya na dito magturo.         ...