KORTA BISTANG TIBOBOS

Dalawang araw na lang ang nalalabi bago magpasukan. Tapus balik na ulit sa dati ang buhay buhay. (Merun bang patay patay?) Pero eto talaga ang main issue... Minsan naisip ko na rin kung bakit ba kailangan ko pang mag-blog? Eh may sarili naman akong journal notebook. Aksaya lang to sa kuryente at abala pa sa ibang gawain, dahil minsan inuuna ko pa to kesa sa mga dapat gawin. Tapus heto... nagulat na lang ako na may isa na pala akong follower! Hahaha! Tawa talaga ako sa nangyaring ito. Lam mo yung feeling na "hala may nakakabasa na ng blog mo, kailangan ko bang mag-post araw araw para may mabasa silang bago" (although isa lang naman syang sumusubaybay sa blog na to) Hehehe. Anyway, this made my day. Feeling ko talaga may career din ako sa blogging (feeling ko lang naman). Yun lang. Non sense. Anyway. Masaya talaga kapag kasama mo ay mga totoong tao. Mga kaibigan sa madaling sabi. Kahit super 'hinangin" na ang iyong buhok, "super oily" na ang yong...

Lam mo yung feeling na parang binagyo na rin yung isip mo. Di ko alam kung mag-iisip ba o kung  ano ang dapat isipin, kung pano sisimulan ang mga gawain, kung dapat bang kumilos o idadagdag ko na rin ba ito sa mga tulala moments ko hahaha. (ako lang natawa) Yang bagyo kasi na yan, nakakagulo ng isip at pagkatao. Nakakatamad tuloy sobra. Super. To the nth power of maximum infinity (may mas titindi pa ba?) :) Anu ba? Feeling ko talaga bakasyon na hehehe. Yan ang masama sa napapahinga ng sobrang tagal. Feeling ko tumigil na rin ang mundo. (weh?) Pwede bang ako naman muna yung mag-aaral at sila muna yung magtuturo para maiba naman. Ako naman yung magpapasaway sa room hahaha. Namiss ko na rin mag-aral... pati mga classmates ko, miss ko na sila. :) Kamusta na kaya sila? (kunwari ay concern hahaha, para pag yumaman na sila ako talaga ang kanilang bestfriend hahaha) Eh kung sa mga kalokohang ganito ay kikita na ako eh di sana super yaman ko na. Di ko na kailangan pang magpagod araw-a...