takas

14 October 2019

(Mon, 8:49 AM)

Laging gusto ko ang linggo ng gabi; lesser ang anxiety ko sa gabi kumpara sa hapon. Bale, gigising akong full of hope sa bawat linggo ng umaga, magpro-procrastinate at dahil dun ay tataas ang level ng anxiety sa hapon. Kakalma na lang ulit tuwing gabi dahil matututunan ko na lang na tanggapin ang mga hindi ko ginawa at mga dapat ko pang gawin.

Kaya kapag may nag-aya ng lakad ng linggo, ginagawa ko na. I mean, sumasama ako as much as possible. Para hindi ako abutan ng aking anxiety sa hapon. At least pag nasa labas ako, hindi ang anxiety ko sa mga bagay-bagay ang nasa isip ko, kundi ang mga bagay at tao na kasama ko sa oras na yun.

Kahapon, sila Eldie at Neri ang kasama ko. SInamahan na lang namin si Neri na kumain, na dapat sana ay sa pagbili nya ng damit, pero dahil nauna na siya doon sa mall para maghanap ng kanyang isusuot para sa PerDev Night keme nila, kaya sa pagkain na lang namin siya nasamahan. Ayun, wala daw siyang nakita.

Pero ako may nakita. Nakita ko yung beard ng isang lalaki na nasa kabilang table habang kumakain kami. Sigurado ako na di lang naman ako ang nakapansin. Malago kasi iyon at mahaba. Parang mga 50% pa-Santa Claus, ganun. Sabi ko kila Eldie at Neri, gusto ko rin ng ganun (bilang nagpapatubo na rin ako ng mustache at beard). Aba ang dalawa, parehas na kontra! Hahaha! Ang dungis daw. Kaya sabi ko, malalaman ko kung kaibigan pa nila ako kung magagawa pa nila akong pansinin at lapitan kapag nagpahaba na talaga akong ng bigote at balbas. Tawanan lang kami ng tawanan. Nagkasukatan ng pagkakaibigan dahil sa balbas, hahaha! Dagdag pa ni Neri, pinagbigyan na nga raw ako sa pagpapatubo ko eh, pero wag na raw yung sobrang haba, di na raw kasi bagay.

TInanong ko kung kailangan ko na bang mag-trim, kasi 2 weeks na akong di nagti-trim. Sabi nila, bawasan ng kaunti ang haba para di masyado madumi tignan.

Kaya kagabi, bago matulog, nag trim na ako.

Sa pagtatapos ng araw, mari-realize ko na natakasan ko ang anxiety ko sa hapon.

Not bad na rin di ba? Lol.