dagli 09: "Natanggal na rin ang isang colony ng fungus sa tenga ko hahaha."

                Dapat sana ay lunes ng gabi (May 02)  ko pa nai-post ang dagli 08… pero kasi, bago ko pa ma-click ang ‘publish’ bigla na lang nag-brownout. Kaya yun… nauwi na lang sa paypay to da max.

                Medyo napi-feel ko na ang bakasyon… ang tulalang bakasyon! Pero, pabor pa rin naman, mas okay ang mas maraming muni-muni time. Nasanay na rin ako sa panaka-nakang pagbalik sa skul (parang ulan lang). Minsan nandun ako, minsan nandito lang. Pero dati ay hindi ko ito matanggap, dahil nasanay ako na kapag bakasyon ay hindi ko muna makikita ang paaralan sa loob ng 2 buwan… pero kasi, iba na ngayon (nung nasa private school ko lang nakagawian ang ganun). Naisip ko, pampabawas na rin ng tulala moments… at least productive (feeling binobola ang sarili lols).

                Natanggal na rin ang isang colony ng fungus sa tenga ko hahaha. Parang may amplifier na ang kanan kong tenga, lahat na lang naririnig. Masakit din ah, pero ngayon maginhawa na.

                May isang kwento, ang sabe – ang isang artist gumugugol ng maraming oras sa pagpa-practice para mas mapahusay ang kanyang gawang sining. Kaya, halimbawa… nagpaguhit ka ng iyong mukha at saglit nya lang iyon na nagawa, tapus siningil ka ng mahal. Ang sabe sa kwento, yung husay ng isang artist para magawa nya yun sa sandaling oras lang ay dulot ng mahabang panahon ng pagpapabuti ng kakayahan… at hindi mo yun mababayaran.

                Ang kwento na iyon ang nai-relate ko sa experience ng pagkakaroon ng otomycosis (fungal infection sa tenga) – ang pagpapa-check-up, ang ear drops at ang pagbalik para sa pagpapatanggal. Sa dalawang beses kong pagbalik sa clinic, laging mas mahaba pa talaga ang paghihintay kaysa sa mismong encounter mo sa espesyalista, at kung gaano yun kabilis, ganuon din kabilis mawawala ang pera sa iyong kamay. In short, gastos lang talaga ang gusto kong puntuhin. Magastos ang magpagamot hahaha. Kaya… oo nga, health is wealth talaga.